De sloop van de voormalige basisschool is deze week gestart om plaats te maken voor woningbouw. In de loop daarna toe hebben we enkele artikelen geschreven over de geschiedenis van de school en meer dan 100 jaar onderwijs in Stokkum op MijnStokkum. We hebben veel materiaal ontvangen van de Heemkundekring, verhalen gehoord van oud directeur Ad van Aalst en zijn vrouw Dorie en (digitale) foto's ontvangen via Rob Verstegen.
Vandaag het vierde en laatste artikel geschreven door Chris de Vreeze, december 2020 (bron Facebook), nav de opmerking van Rob Verstegen: Stokkum is geen Stokkum meer op zijn facebook pagina.
"Ik heb in Stokkum gewoond van ongeveer 1961 tot 1965. Mijn vader was hoofd der school in die tijd. Ik heb niks dan goede en leuke herinneringen aan mijn jeugd in Stokkum. Wat hebben wij genoten als teenagers!
Mijn vrienden, Appie Jansen en Hans Tamboer, waren altijd op pad, soms om kwajongens streken uit te voeren, zoals ons verstoppen achter de meelzakken in Duffels Mol om vervolgens oude man Duffels de stuipen op het lijf te jagen met veel geschreeuw en het afschieten van klapperpistooltjes. "Verrekte kwajongens" was het enige dat Duffels zei.
Het Klaphek was toen beheerd door Ome Willem en Tante Mientje. "Bij Willem in de kelder zit nog zat" werd veel gezongen. De Pluum was beheerd door Theet van Uhm, die me nog een keer het café heeft uitgegooid omdat ik, volgens hem, had gezegd, "een echte plumestriets" omdat hij me niet op het gloednieuwe biljart wou laten spelen! Iemand anders zei dat, ik niet, en vele jaren later heeft Theet nog zijn excuses aangeboden. Hij had het niet vergeten!
Handbalteam voor meisjes
En, we hadden een geweldig voetbalteam, de A-Junioren, waarmee we kampioen werden! Appie, Hans, Harry Romer en ik hadden een geweldige tijd. Het werd even mooier toen "Diana" werd opgericht, een handbalteam voor meisjes. We vormden een jeugdbestuur samen met Diana en hadden een "vergadering" in mijn huis met Appie, Hans, ik, Lenie Helmes, Dinie Koster en nog iemand, wiens naam ik vergeten ben. Van vergaderen kwam niet veel maar we hebben wel lol gehad!
Waarom ik dit allemaal vertel? Iedereen heeft zijn eigen herinneringen aan Stokkum. Mijn jaren in Stokkum waren onvergetelijk. Ik begrijp dat de tijden zijn veranderd. Geen school meer, geen kerk meer. O ja, over de kerk gesproken, achter in de kerk waren op zondag altijd een aantal mannen die bij de muur stonden. Ze legden dan hun pruimtabak op de muur. Wij probeerden altijd het te verwisselen en genoten ervan als we iemand op iemand anders zijn pruim zagen kauwen!
Mooie herinneringen
Ik wil maar zeggen, je moet je eigen herinneringen maken. Hein Wissink, die voor mij een donkere kamer inrichtte bij ons thuis en die me veel heeft bijgebracht over het ontwikkelen van foto's heeft een bijzonder plekje in mijn hart. Ik vertelde alle meisjes dat ik een manier had uitgevonden om in de donkere kamer alle kleren van hun foto's uit te trekken met als gevolg, als ik met mijn camera op pad ging, alle meisjes wegrenden!
Nou ja, ik kan zo wel doorgaan, maar wat ik zeggen wou, je moet er het beste van maken met wat je hebt. Stokkum was, en is, altijd een hechte gemeenschap met een bijzonder verenigingsleven. Tijden veranderen, maar mensen niet!
Groepsfoto's van juffen en meesters
We hebben nog een mooie serie foto's gekregen van Ad van Alst van de juffen en meesters die aan de school in Stokkum les hebben gegeven. Herken jij alle juffen en meesters of misschien herken jezelf op een van de klassenfoto's?
Laat een bericht achter als jij nog meer mooie verhalen of ervaringen hebt aan de school of Stokkum. Samen houden we de herinnering levend!
Dit is het laatste artikel over de de lagere school in Stokkum, het eerste artikel , tweede artikel en derde artikel lees je op Mijn Stokkum
Freddy van Dijken